علامه سید مهدی ابوظفر معروف به میرحامدحسین هندی (۱۲۴۶-۱۳۰۶ ه.ق) از سادات و علمای شیعه قرن سیزدهم در هند است. ایشان در کتاب أسفارالأنوار، به شرح خاطرات سفر حج خویش پرداخته‌اند.

علامه میرحامدحسین در حکایتِ تلخی‌ها و شیرینی‌های حرکت از مدینه به مکه، داستانی از دلداگی خود در لحظات جای­گیری در «رابُغ» بازگو می‌کند. صبح روز یکشنبه، ۲۸ ذی القعدۀ ۱۲۸۲ ق. کاروان حاجیان، در مسیر رفتن از مدینه به مکه به مکانی به نام «رابُغ» رسید. پس از ساعاتی درنگ در آنجا، نزدیکِ یک ساعت بعد از ظهر و در حال حرکت به سمت مکه، گدائی پافشار به سراغ میرحامد آمد. هرچه بی‌توجهی می‌دید دست از پیلگی‌اش برنمی‌داشت. کار به جائی رسید که در آن بین، نام امام‌ حسن مجتبی و حضرت سیدالشهدا علیهماالسلام را بُرد و او را به حق ایشان قسم داد. علامه در سفرنامۀ خود می‌نویسد: