وقتی که آقای رییسی رییس‌جمهور شد، برعکس رییس جمهور قبلی، تأکید داشت که می‌خواهد در همان محدوده نهاد ریاست‌جمهوری ساکن شود که هم زحمت محافظین و یگان حفاظت کمتر باشد هم به خاطر ترددهای مکرر رییس‌جمهور در خیابان‌ها و یا حفاظت از منزل وی و محدودیت‌هایی که ایجاد می‌شود، مردم اذیت نشوند. دستور داده بود خانه کوچک و کم هزینه ای باشد چون فقط خودش و همسرش میخواستند آنجا زندگی کنند و دخترهای ایشان هم هر کدام دنبال اجاره منزلی در سطح شهر بودند.

خیلی گشتیم ولی اساساً در آن محدوده، محل سکونت مناسبی با ویژگی‌های حفاظتی لازم برای رییس‌جمهور، نبود.

نهایتاً ایشان تصمیم گرفتند در محلی که رییس‌جمهور قبلی بعضی روزها به عنوان دفتر کار از آنجا استفاده می‌کرد ساکن شوند تا محل مناسبی پیدا شود.

بعد از مدتی یکی دیگر از ساختمان‌های اداری، برای سکونت رییس‌جمهور بازسازی شد اما وقتی ایشان و همسرشان آمدند و آنجا را دیدند، هم به خاطر بزرگی و وسعت بنا (که البته واقعاً به نظر ما و سایر دوستان، بنای بزرگی نبود اما با سیره و مشی زندگی آقای رئیسی و همسرشان در تعارض بود) و هم برخی هزینه‌هایی که برای خرید اقلام ساختمان آنجا شده بود، گفتند همینجا (محل کار رئیس‌جمهور سابق) می‌مانم و آن ساختمان جدید تبدیل به ساختمان اداری و کتابخانه و سالن جلسات و… شد.

آن ساختمان اداری که ایشان آنجا زندگی می‌کرد واقعاً شرایط مناسبی برای سکونت نداشت و در حد یک دفتر کار بود آن هم نه دفتر کار اصلی ولی آقای رییسی زندگی در همینجا را ترجیح می‌داد.

حتی یک بار هم که در این منزل، زیرساخت‌های آبرسانی‌اش پوسیده بود و نیاز به تعمیرات اساسی داشت، چند ماه، خودش و همسرش در قسمت اندرونی اتاق کار اصلی رییس‌جمهور زندگی می‌کردند.

در واقع می‌توانم بگویم عملاً در این دو سه سال شهید رییسی کارتن برخی از وسایل زندگیشان را که در اسباب‌کشی قبلی بسته‌بندی کرده بود، باز نکرد!

آقای پزشکیان هم که رییس‌جمهور شد از همان روز اول شنبه بعد از رأی آوردن قبل از استقرار دولت، آمد و دوباره مثل رؤسای جمهور قبلی همین منزل آقای رییسی را به‌عنوان دفتر کار خودش انتخاب کرد و برای سکونت خودش و دخترش، همان ساختمانی را انتخاب کردند که برای رییس‌جمهور بازسازی شده بود اما شهید رییسی نرفته بود!