سال اول دومی که پدرم می‌خواست به پیاده‌روی اربعین برود و ما همراهش نبودیم، به‌گونـه‌ای از طرف انجمن و انجمنی‌ها نهی می‌شد کـه «شما کار کلاس و کار امام‌زمان(عج) را می‌خواهی ول کنی و یک‌هفته، ۱۰ ‌روز یا ۱۵ ‌روز بروی پیاده‌روی اربعین؟ این کارها اصلاً معنا و مفهوم ندارد»! ولی پدرم انجام می‌داد. بعد از یکی ‌دو سال دیدم رویکرد کاملاً تغییر یافته و به این سمت رفته کـه «ما باید برویم در راه پیاده‌روی اربعین و از این بستر استفاده کنیم برای تبلیغ امام‌زمان(عج) و مبلّغ باشیم.» در حقیقت بستر مناسبی بود برای جذب نیرو. لذا اولین سالی که انجمنی‌ها در مسیر اربعین فعالیت کردند و کارشان خیلی هم گل کرد مربوط به این شعار می‌شد که «تک‌تک قدم‌هایم نذر آمدنت» سال ۱۳۹۷ بود. دقیقاً یادم هست کدام موکب و کجای مسیر بود که گروهی از مشهد آمده بودند و ما نیز به‌واسطۀ انجمن با آنها آشنا شدیم و رفتیم. دو سه روز در آن موکب بودیم. فقط کارمان این بود که این پلاکاردها پرینت، چاپ، لمینت و پانچ شوند سپس برویم از افراد درخواست کنیم اگر اجازه بدهید این را با سنجاق قفلی برایتان نصب کنیم. این‌طور نبود که به هر گروهی یکی بدهیم، بلکه پشت سر همۀ افراد یکی نصب می‌کردیم. حجم خیلی زیادی بود، به همین دلیل بعد از آن سال افراد مختلف خودشان به شکل‌های مختلف می‌نوشتند؛ پارچه‌نویسی، نوشتن بر روی کیف، کوله و… . این شاید اولین سالی بود که انجمن تصمیم گرفت در اربعین فعالیت کند.

چند سال بعد، بروشوری به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی تهیه کردند کـه توصیه دربارۀ امام‌زمان(عج) و ظهور حضرت بود. متنی کوتاه و کاغذی خیلی کوچک آماده کردند. این باعث شد دیگر لازم نباشد افراد جمع شوند و همه با هم حرکت کنند و به موکب خاصی بروند. قبل از اینکه اربعین شروع شود، این کاغذها آماده می‌شد و به افراد می‌دادند. هر کسی هر موقعی در پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کرد و هر کجا بود می‌توانست پخش کند. روی آن هم نوشتند اسماء متبرکه دارد تا مراقبت‌های لازم صورت گیرد.